Najlepsza i najgorsza dystrybucja linux – 2009

To mój ranking dystrybucji LINUX. Ponieważ sprawa wygląda wszędzie podobnie 😦
Instaluje system i dogrywam: programy, gry, dodatki.
Nie jest tego wiele, ale i tak umie zając łącze i czas. Wypróbowałem w swoim życiu mesę dystrybucji. Zaczynając od Mandrake (kolejne wydania nosiły już nazwy Mandriva), po Debian-a, Slackware, OpenSuse, Fedore, Ubuntu, Sabayon Linux i na Arch linux kończąc. Nawet chciałem łyknąć Mint-a i Gentoo, ale chyba te dystrybucje, mnie nie chciały poznać.
I w każdej dystrybucji robiłem to samo, tylko na innych pakietach i na innym programie instalacji pakietów, jaki oferowała dystrybucja.
Rok temu przeszedłem na Linux-a x86_64, co miało spowodować masę problemów z programami. Jakoś ja ich nie odczuwam.
W swoim rozgraniczeniu mogę powiedzieć, którą dystrybucję bym polecił, a którą nie 🙂
W zestawieniu nie bierze Mandriva, a tylko dlatego że zraziłem się do tej dystrybucji. Próbowałem ją 3 razy i 3 razy po zmianie jakiegoś ustawienia system protestował albo KDE i już się nie załadował. Ponowna instalacja, albo się udała, albo nie i wystarczyło coś zmienić i już było powrót do przeszłości. Denerwuje mnie też, rozgraniczenie na płatną i wolną okrojoną wersję.
Ale to moje odczucie….

Ranking zaczynam od najgorszej po najlepszą

6. Fedora
Początki:
Każde jej wydanie sprawiało mi zawód. Pierwsze zetkniecie było tragiczne. 7 prób instalacji na komputerze spełniającym wymogi tej dystrybucji i tylko 3 udane. Ale tu pojawiał się gorszy problem. Fedora od razu lub po czasie sie resetowała, albo zawieszała i nie było nic, uruchomienie nie było możliwe. Najgorsze jednak był program do pakietów, który nie umiał się uruchomić (więc aktualizacja i niwelowanie błędów było nie możliwe), to po jego zamknięciu pojawiał mi się komunikat błędu.
Obecnie:
Nie dawno znowu sprawdziłem, jak się ma ta dystrybucja na fedora 11 64bit i mogę powiedzieć jedno. NIE POLECAM, nawet wrogowi. Wszystko działa, do czasu aktualizacji pakietów, które czasami powodują błąd innego pakietu. Ale najgorsze jest nie to, że ta dystrybucja jest w fazie rozwoju nawet jak zostanie wydana, jako stabilna, ale to że nie ma do niej programów użytkowych, to już jakiś koszmar. Czy ktoś może mi powiedzieć, dlaczego na Fedore 64 bit nie ma skype?? No tak jest, ale dlaczego muszę zainstalować prawie cały system 32bit. Denerwowało mnie to, że panele konfiguracyjne, jakie posiadają inne dystrybucje zostały tu zastąpione, jakimiś gównami, które nie spełniają oczekiwań.
ODRADZAM i sam OMIJAM Z DALEKA….

5. Debian
Początki:
Początki były toporne. Nie będąc doświadczonym, trudno było pojąc działanie Debiana. Nie pozwalały na to też, nie za bardzo aktualne paczki. Instalacja dodatkowych pakietów też nie była łatwa. Wszystko było ograniczone, lub zdane na nas samych. Wiele nie udało mi się zrobić.
Obecnie:
Sytuacja nadal jest podobna. Pakiety jeśli są z podstawowej gałęzi – są stare. Można dołączyć repo „testing” ale to i tak nic nie da. Po instalacji Zdziwiło mnie jedno, co tu się zmieniło przez lata, bo dla mnie nic. Zaktualizowałem system do najnowszego i okazało się, że to i tak mało jest nowych pakietów. zaczęło mnie denerwować że jeden pakiet zależy od drugiego i sam wszystko instaluje, choć i tak pobieram każdy pakiet ze strony z pakietami Debiana – to po prostu było chore. Niby sam decyduje co chce, ale co z tego jak pakiety mają być zainstalowane, aby inny pakiet działał, aby mi działał jakiś program. Mówi się że konfiguracja to podstawa w tym systemie, fajnie ale co z tego jak zaczyna mnie to i owo denerwować. Za bardzo przyzwyczaiłem się do rozwiązań z Ubuntu (chyba), bo system nie wytrzymał u mnie 5 dni, a już kompletnie utwierdziłem się w skasowaniu go, po próbie instalacji kadu.

4. Sabayon Linux 64bit/ Gentoo
Początki:
Gentoo, które próbowałem zainstalować ze specjalnie kupionej gazety, za nie małe pieniądze, okazało się nie wypałem. Instalacja jest kosmiczna, jak dla mnie. Z początku kierowałem się ściśle kilkoma kartkami tej gazetki co i tak nie poprawiało mi humory, bo instalacja i wybór był nie zrozumiały 😦 Najgorsze jednak było to, że nie zdołałem zainstalować ten dystrybucji, ponieważ zawsze coś nie było tak jak powinno.
Obecnie:
Nie dawno ściągnąłem Sabayon Linux 64bit, Gentoo z nakładką pakietów i specjalnie przygotowanymi pakietami gotowymi do instalacji. Nie powiem, nawet fajna dystrybucja, ale program do pakietów mało dopracowany. Musiałem się poruszać bardziej domysłami niż intuicyjnie. denerwowało mnie też trochę to, że system wydawał się ociężały. Do tego nie przepadam za Gentoo i tym co się o nim czyta. Po za tym nie lubię udziwnień, kompilacja, jakieś przebudowy z innych systemów. Nie rajcuje mnie to.

3. Arch Linux
OPIS: Arch Linux x86_64 2009.01/2009.02

2. OpenSuse
Początki:
Styczność z tym systemem miałem chwile. Pierwsze co mi się nie spodobało to powolny, mozolny, ociężały itd. yast – program zastępujący ustawienia repo, instalator, ustawienia systemu. Nie umiałem uwierzyć że instalacja trwa dwie godziny. A korzystanie jest powolnym, mozolnym czekaniem na to co robię, aby się stało. System po prostu mulił się przy byle czym – koszmar.
Obecnie:
System 64 bit, działa szybko, sprawnie. Choć znając życie odczucia, co do szybkości były by podobne na moim starszym sprzęcie do początków styczności z tym systemem. Ale rozwiązania Novella podobają mi się co do instalacji sterowników 🙂 chce skype, sterowniki nvidia, kadu, czy inne programy, gry. naciskam na linka albo pakiet i uruchamia mi się yast i zaczyna się instalacja, bez jakiś głupich pytań, zaczepek – proste i bez gadania. Wszystko jest na stronie OpenSuse. Mankamentem może być to że system preferuje KDE, ale Gnome też jest. Są linki, adresy do testowych wersji, nie trzeba się męczyć. Jeśli coś jest nie tak – społeczność też jest i to nawet nie musiałem szukać, przeglądać masę stron, pierwsza do 5 i rozwiązanie było. Instalacja przebiega sprawnie, może instalator trochę przerażać, ale można pojąc o co chodzi i gdzie.
Mogę tą dystrybucje polecić początkującemu, a przede wszystkim wydanie 11.1, ponieważ szykujące się wydanie 11.2 przyniesie poprawę tego co już zostało zrobione 🙂

1. Ubuntu
Moim skromnym zdaniem, prosty i najlepszy system. Ponieważ idea linux-a, to być konfiguracyjnym, więc prostota została opakowaniem tego co w linuksie najlepsze. Wszyscy narzekają na wydawania Ubuntu, nie jest to za dobre, ale złe też nie. Nowe pakiety, aktualizacje, wsparcie społeczności przez Launchpad, dostrzegalność innych firm oprogramowania na tą społeczność – spowodowała, że każdy na słowo Ubuntu coś wie, lub prawie każdy. Rozwiązania zawarte w tej dystrybucji czasami są proste ale też funkcjonalne. Instaluje Ubuntu, wpisuje nazwę sieci, hasło i jest połączenie, mając internet, dokładam kilka repozytoriów i mam sterowniki i zaznaczam sobie programy, z których korzystam i idę sobie, czasami spojrzę co się robi samo 🙂 Do tego powstało masę stron z pomocą, poradami o tym systemie, że narzekać nie można. Początki były zaskoczeniem działania, prostoty, która jest kontynuowana nadal. Podłączyłem urządzenie wykryło, włożyłem dvd program sam zaproponował instalację sterowników, ja tylko potwierdziłem i się samo działo.
POLECAM!! POCZĄTKI ZAWSZE SĄ TRUDNE, ALE JEŚLI ZACZYNAĆ OD LINUKSA TO ubuntu JEST DOBRYM WYBOREM 😀